Przegląd technik wyboru elementów w Revit (Architecture)

W poniższym artykule zaprezentujemy różne techniki wyboru elementów w modelu Revit. Wbrew pozorom samo wybieranie elementów może znacząco ułatwić i przyspieszyć pracę, dlatego warto poświęcić chwilę i przekonać się, czy wszystkie wskazane tutaj metody są Państwu znane. A może znają Państwo metody, które zostały pominięte w tym biuletynie?  

Podstawy…

Jeszcze zanim zaznaczymy obiekt, warto upewnić się, że wybieramy ten właściwy. Pomocne w tym temacie będą ustawienia programu: Plik->Opcje->Grafika->Kolory, gdzie możemy rozróżnić elementy Wstępnie wybrane oraz Wybrane:

Rys. 1 Ustawienia kolorów i obiekty wybrane w modelu.

Dodatkową pomocą na tym etapie będzie informacja widoczna przy kursorze oraz na pasku stanu:

Rys. 2 Informacja dostępna przed zaznaczeniem obiektu.

Skoro już wiemy, który z obiektów zostanie wybrany, możemy go wskazać poprzez kliknięcie LPM. Każdy kolejny obiekt dodajemy do zbioru klikając LPM z przytrzymanym klawiszem ctrl, natomiast usuwamy ze zbioru z przytrzymanym klawiszem shift. Większe zbiory obiektów możemy wybierać poprzez zaznaczenie oknem – zawierającym (zaznaczenie od lewej do prawej) lub przecinającym (od prawej do lewej).

Rys. 3 Porównanie wybranych obiektów dla obu wariantów zaznaczenia oknem.

Pierwszą z ciekawostek jest odwrócenie zaznaczenia – efekt taki uzyskujemy po wstępnym wybraniu elementów, które docelowo mają być wykluczone z zaznaczenia. Następnie przytrzymując razem klawisze ctrl+shift (przy kursorze wyświetli się symbol +/-), ponownie rysujemy okno zaznaczenia- obiekty w zakresie okna odwracają stan zaznaczenia. Na poniższym przykładzie wstępnie wybrano szklanki na stolikach, co w efekcie pozwala wybrać stoliki, krzesła, talerze i wazon.

Rys. 4 Etapowy wybór obiektów zgodnie z powyższym opisem.

Sterowanie wyborem elementów

Po prawej stronie paska stanu znajdują się ikony związane z trybami wyboru elementów (bezpośrednio lub pośrednio). Tryb jest aktywny, jeżeli przy ikonie nie ma czerwonego x.

Rys. 5 Ikony związane z wyborem elementów.

Pierwsza ikona od lewej strony pozwala na wybór elementów linkowanych (pliki rvt, dwg i inne formaty, chmury punktów).

Druga ikona pozwala na wybór elementów wyświetlanych jako Podrys – tutaj należy pamiętać, że elementy podrysu nie mogą być wybrane za pomocą okna.

Trzecia ikona odnosi się do elementów przypiętych pinezką – ogranicza wybór obiektów przypiętych manualnie przez użytkownika, ale również zablokowanych automatycznie (np. elementów ścian osłonowych, belek w systemie, podpór w poręczy).

Rys. 6 Porównanie zaznaczenia z uwzględnieniem i pominięciem przypiętych obiektów.

Czwarta ikona pozwala na wskazywanie powierzchni obiektów, a nie tylko ich krawędzi. W stylu wizualny Model krawędziowy (powierzchnie są ukryte) tryb nie zadziała, chyba że na powierzchni obiektów będzie dostępny wzór.

Piąta ikona nie odnosi się bezpośrednio do wyboru obiektów – jest to tryb pozwalający na przeciągnięcie obiektów bez ich wcześniejszego zaznaczenia. Warto o nim wspomnieć, ponieważ stanowi pewne zagrożenie w określonej konfiguracji. Dla aktywnego trybu wyboru elementów wg powierzchni podczas próby narysowania okna zaznaczenia, możemy przypadkowo przeciągnąć element (np. strop) w inne miejsce.

Ostatnia ikona pozwala odfiltrować wybrane obiekty wg kategorii, jednocześnie podaje nam ilość wybranych elementów. Ikona narzędzia filtr jest dostępna również na wstążce narzędziowej.

Rys. 7 Widok z aktywnym oknem filtrowania.

Tabulator jest dobry na wszystko

Ten klawisz może być pomocny w bardzo wielu sytuacjach – pozwala na wybór cykliczny elementów położonych blisko siebie, wspomaga wybór odpowiednich krawędzi w budowie ściany (np. lico zewnętrzne warstwy nośnej), przełącza odniesienia do płaszczyzn znajdujących się w rodzinach wczytywalnych, wybiera elementy składowe rodzin systemowych (komponenty schodów, elementy ścian osłonowych i systemów belek konstrukcyjnych).

Rys. 8 Wybór komponentu biegu w systemie schodów.

W przypadku rodzin wczytywalnych zawierających zagnieżdżone rodziny współdzielone, możemy zaobserwować analogiczne zachowanie jak dla rodzin systemowych – tabulator pozwala wybrać rodzinę zagnieżdżoną niezależnie od rodziny nadrzędnej. W tej sytuacji mamy bezpośredni dostęp do jej właściwości.

Rys. 9 Wybór zagnieżdżonej rodziny współdzielonej.

Tabulator pozwala również na zaznaczenie łańcuchów (np. linii, ścian) – wystarczy zbliżyć kursor do jednego elementu, następnie kliknąć tabulator i po podświetleniu łańcucha wybieramy LPM. Możliwe jest również wybranie fragmentu łańcucha – wybieramy pierwszą ścianę (LPM), następnie ustawiamy kursor nad ostatnią ścianą, którą chcemy wybrać, klikamy Tab, a na końcu LPM. Dodatkowo, jeżeli łańcuch jest pętlą, możemy po kliknięciu Tab przesunąć kursor względem punktu symetrii ściany – zmieniając w ten sposób „kierunek” łańcucha.

Rys. 10 Wybór fragmentu łańcucha ścian.

Menu kontekstowe

W zależności od kategorii wybranego obiektu mogą być dostępne dodatkowe opcje wyboru – np. dla ścian osłonowych możemy wybrać szprosy lub panele związane z tą ścianą.

Rys. 11 Wybór szprosów poprzez menu kontekstowe.

Druga opcja dostępna jest dostępna dla większości kategorii – wybierz wszystkie elementy tego samego typu widoczne w widoku lub w całym projekcie (z uwzględnieniem legend lub bez nich). Dla pierwszej opcji istotne jest to, co widzimy w danym widoku w momencie wybrania opcji (uwzględniane jest m.in. ukrywanie obiektów i przycięcie widoku). Warto wspomnieć, że obecnie możemy wykorzystać ten sposób wyboru dla wielu wybranych obiektów, nawet należących do różnych kategorii.

Rys. 12 Wybór wszystkich elementów typu w projekcie z uwzględnieniem legend.

W menu kontekstowym dostępna jest również opcja Wybierz poprzedni. Jednak działa ona w specyficzny sposób opisany tutaj.

Menu kontekstowe działa również w powiązaniu z Przeglądarką projektu:

Rys. 13 Wykorzystanie menu kontekstowego w połączeniu z przeglądarką projektu.

Menu kontekstowe pozwala również na odnalezienie elementu wybranego z modelu w przeglądarce projektu:

Po wybraniu obiektów należących do różnych kategorii, w przeglądarce projektu wyświetlane są tylko ich wspólne właściwości. Dostępne tam menu pozwala na wskazanie konkretnej kategorii i dostęp do pełnego zestawu parametrów tej kategorii. Pamiętajmy o tym, że selekcja wykonana w palecie właściwości odnosi się do wskazanej kategorii, ale funkcje wybrane z wstążki (np. kopiowanie, usunięcie, itd.) będą miały zastosowanie do pierwotnie wybranych wszystkich obiektów.

Rys. 15 Filtr wyboru kategorii w Palecie właściwości.

Uniwersalność zestawień

Wielokrotnie już wskazywano zalety zestawień w programie Revit – m.in. raportują ilości obiektów, pozwalają zarządzać modelem i go modyfikować, tworzą powiązane zależności (zestawienia kluczy). Zestawienia są również przydatne do wyboru elementów – każda pozycja zaznaczona w zestawieniu daje możliwość wskazania ikony Podświetl w modelu (możemy tez po wcześniejszym zaznaczeniu pozycji manualnie aktywować dowolny widok 2D lub 3D – obiekty będą już na nim wybrane). A jeżeli wcześniej odpowiednio sformatujemy zestawienie, to efekt może być następujący:

Rys. 16 Wybór z zestawienia drzwi określonego typu prowadzących z pomieszczenia Hol.

A może grupy?

Również grupowanie obiektów usprawnia ich wybór – program automatycznie wybiera całą grupę (chociaż Tab pozwala wskazać wybrany obiekt z grupy). Grupy tego samego typu możemy wybrać wcześniej opisaną funkcją Wybierz wszystkie wystąpienia. Dodatkowo dla Grup modelowych możemy tworzyć Dołączone grupy szczegółów – zawierające obiekty opisowe. Uzyskany efekt będzie bardzo przyjemny w użyciu.

Rys. 17 Grupa modelu w widoku 3D, oraz na rzucie – z dołączoną grupą szczegółów.

Zestawy wyboru

W przypadku obiektów nie mających ze sobą cech wspólnych (różne kategorie i właściwości) możemy przygotować i zapisać zestawy wyboru. Pierwszy krok to zaznaczenie obiektów w dowolny sposób, a następnie zapisanie ich jako zestaw o określonej nazwie.

Rys. 18 Utworzenie zestawu wyboru.

W celu ponownego wyboru obiektów klikamy ikonę Wczytaj, a następnie wskazujemy nazwę zestawu. Warto zaznaczyć, że zestaw odnosi się do wstępnie wybranych obiektów, a nie nowych (np. dodanych przez skopiowanie).

Rys. 19 Wybór obiektów z zapisanego zestawu.

To wszystkie sposoby, które przychodzą mi w tej chwili do głowy. Niewykluczone, że znajdziecie Państwo jeszcze jakieś inne metody – zachęcam do przetestowania funkcji opisanych w biuletynie i samodzielnej eksploracji programu.

Dbamy o Twoją prywatność.

Dzięki wykorzystaniu rozwiązań takich, jak pliki cookies i pokrewne technologie oraz przetwarzaniu Twoich danych, możemy zapewnić, że wyświetlane treści lepiej odpowiedzą na Twoje potrzeby. Więcej informacji znajdziesz w Polityka prywatności.