Zawijanie warstw w ścianie w Revit (Architecture)

W poniższym artykule przyjrzymy się opcji zawijania warstw w ścianach w Revit. Jak ją aktywować, w jakich sytuacjach jest dostępna, czy ma wpływ na przedmiar materiałów – na te i inne pytania postaram się odpowiedzieć.

Początek…

Opcja zawijania warstw powiązana jest z kategorią Ścian, a konkretnie z rodziną Ściany podstawowej (występującej jako element samodzielny lub część ściany złożonej). Opcja może występować w dwóch sytuacjach:

• przy otworach (okiennych i drzwiowych),
• przy swobodnym końcu ściany.

Jak możemy zauważyć na powyższym obrazku, zawijanie występuje tylko przy pionowych krawędziach otworów oraz ściany.

Zawijanie warstw to parametr typu ściany i teoretycznie do aktywowania tej funkcji wystarczy w grupie właściwości Budowa aktywować opcję Zawijanie przy otworach lub Zawijanie na końcach.

To może się jednak okazać niewystarczające, ponieważ zawijanie jest uzależnione nie tylko od właściwości całej ściany, ale również od ustawienia poszczególnych warstw przegrody. Aby w pełni zarządzać ustawieniami zawijania, musimy otworzyć okno Edytuj zespół (edytuj konstrukcję). W tabeli definiującej układ warstwowy znajdziemy kolumnę Zawinięcia – decyduje ona, które z warstw wykończeniowych będą zawijane (o ile dla ściany ta opcja będzie aktywna). Zawijane mogą być wyłącznie warstwy wykończeniowe.

Poniżej pokazano porównanie zawinięcia warstw wykończeniowych zewnętrznych – z uwzględnieniem lub pominięciem zawijania dla izolacji termicznej.

Warianty zawijania warstw

Aby dowiedzieć się w jaki sposób zawijają się warstwy ścian, wystarczy ustawić kursor nad nazwą parametru i chwilę zaczekać na wyświetlenie się podpowiedzi (ten sposób możemy wykorzystać do wielu innych właściwości).

W pojawiających się podpowiedziach, poza wariantami zawinięcia, możemy znaleźć ważną informację – zawijanie nie jest obsługiwane w przypadku ścian zwężanych, działa jedynie dla ścian pionowych lub pochyłych.

W przypadku zawijania na końcach ścian, warstwy dociągane są zawsze do granicy rdzenia nośnego, tzn. wykończenie zewnętrzne do wewnętrznego lica warstwy nośnej, a wykończenie wewnętrzne do lica zewnętrznego.

W przypadku zawinięć przy otworach, warstwy zewnętrzne i wewnętrzne zawijane są domyślnie do osi ściany (z jednej lub obu stron).

Zawinięcie a przedmiar materiałów

Zawijanie warstw jest jedynie graficzną prezentacją i nie ma wpływu na zestawienie ani przedmiar materiałów. Części utworzone na podstawie ściany z zawinięciami posiadają wyresetowany przekrój – zawinięcia są usuwane. Zatem bez modyfikowania części, również zestawienia i przedmiary utworzone na ich podstawie, nie dają odpowiednich wartości przedmiarowych (części możemy, dzielić, wykluczać ich fragmenty oraz modyfikować poprzez uchwyty kształtu ale to już zagadnienie do omówienia w osobnym biuletynie).

Czy zawijanie może być bardziej elastyczne?

Powyższe zawijanie warstw nie zawsze będzie wystarczające. O ile zawijanie warstw na końcu nie jest zbyt zróżnicowane, to przecież nie wszystkie okna i drzwi osadzone są w ścianach w ten sam sposób. Jednak opisane powyżej ustawienia ścian (jako właściwości typu) są dosyć sztywne. Czy to oznacza, że aby inaczej osadzić okno w ścianie musimy powielać jej typ?

Nie ma takiej konieczności! Zerknijmy jeszcze raz na okno Edytuj zespół (Rys. 3) – kluczowe słowo to Domyślne zawijanie. W przypadku zawijania przy otworach, ustawienia ściany mogą być modyfikowane przez okna i drzwi. Służy do tego parametr Zakończenie ściany, dostępny we właściwościach typu tych rodzin.

Jeszcze większą elastyczność uzyskamy podczas edycji rodziny. Możemy zmienić miejsce docelowe zawinięcia poprzez aktywację funkcji Zakończenie ściany dla wybranej płaszczyzny odniesienia (możliwe jest to dla maksymalnie dwóch płaszczyzn w rodzinie). Dodatkowo położenie tych płaszczyzn możemy uzależnić od parametry (typu lub elementu) przez co jesteśmy  w stanie uzyskać wiele różnych efektów końcowych zawijania warstw przy otworach.

Poniższy obrazek pokazuje następujący przypadek:

• zawijanie górnej ściany: zewnętrzne, dolnej wewnętrzne
• okna po lewej stronie nie nadpisują zawijania
• okna po prawej stronie nadpisują zawijania- warstwy z obu stron, dodatkowo definiują położenie płaszczyzn odniesienia poprzez parametry

Na dzisiaj to wszystko. Jak zawsze zachęcam do przetestowania funkcji opisanych w biuletynie i samodzielnej eksploracji programu.